مقایسه ملاس چغندرقند و نیشکراز نظرتأثیر روی تولید و کارایی باکتری Pseudomonas fluorescens عامل بیوکنترل قارچ Sclerotinia sclerotiorum

برای کنترل قارچ Sclerotinia sclerotiorum استفاده از برخی باکتری‪های آنتاگونیست در مواردی با موفقیت همراه بوده است. از آن‪جا که فاکتورهای محیطی مانند منابع کربن روی استرین‪های بیوکنترلی مؤثر می‪باشد و استفاده از کربوهیدرات‪های خالص در تولید انبوه این عوامل صرفه اقتصادی نداشته از این‪رو در بسیاری موارد از ضایعات کشاورزی و صنعتی غنی از کربوهیدرات‪ها ‪(مثل ملاس) استفاده می‪گردد. در این تحقیق جدایه UTPF61از میان ٤7 جدایه Pseudomonas fluorescens انتخاب شد. سپس تأثیر دو محیط کشت حاوی ملاس چغندرقند و نیشکر در افزایش جمعیت و خاصیت آنتاگونیستی باکتری در شرایط آزمایشگاه و خاصیت بیوکنترلی باکتری در شرایط گلخانه روی میزبان آفتابگردان بررسی شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی‪داری بین دو محیط کشت حاوی ملاس چغندرقند و نیشکر از نظر تأثیر روی جمعیت و خاصیت بیوکنترلی باکتری در شرایط آزمایشگاه و گلخانه وجود ندارد اما این دو محیط کشت با شاهد اختلاف معنی‪داری داشتند. در شرایط گلخانه 80 درصد گیاهان به‪وسیله خاصیت بیوکنترلی باکتری حاصل از محیط کشت ملاس چغندرقند و 78 درصد گیاهان به‪وسیله خاصیت بیوکنترلی باکتری حاصل از محیط کشت ملاس نیشکر در مقابل قارچ محافظت شدند. بررسی پارامترهای رشدی گیاه آفتابگردان در شرایط گلخانه نشان داد که ملاس چغندرقند تأثیر بیشتری بر افزایش وزن خشک گیاه داشت اما از نظر تأثیر بر طول ساقه، طول ریشه و وزن‪تر بین این دو محیط کشت تفاوت معنی‪داری وجود نداشت.